اسكلريت چيست؟
التهاب بافت صلبيه چشم اسكلريت ناميده ميشود كه شدت آن مي تواند از التهاب سطحي خوش خيم اپي اسكلرا يا لايه زير ملتحمه، تا التهاب شديد و تمام ضخامت لايه صلبيه متفاوت باشد. بافت ملتحمه بيرونيترين لايه در قسمت سفيدي چشم است و سپس بافت همبند شلي به نام اپي اسكلرا ميباشد و سپس لايه اسكلرا يا صلبيه واقع است. كونژنكتيويت ، اپي اسكلريت و اسكلريت به ترتيب به التهاب هر يك از اين لايه ها اطلاق ميشود. درمورد كونژنكتويت قبلا مطالبي در سايت مطرح شده و در اينجا بيشتر به تشريح اپي اسكلريت و اسكلريت ميپردازيم؛ تفاوت اپي اسكلريت و اسكلريت به اين دليل اهميت دارد كه تفاوت هاي قابل توجهي از نظر ويژگي هاي باليني، عوارض چشمي و بينايي، همراهي با بيماريهاي ديگرو روش درمان بين آن ها وجود دارند.
اپي اسكلريت معمولاً عارضه اي سطحي با بروز حاد و خودمحدود است كه به ندرت عوارض جانبي چشمي قابل توجه دارد، در موارد كمي ( در حدود ٣٠٪) با بيماريهاي ديگر از جمله بيماريهاي ايمني و روماتيسمي همراه است و در صورت نياز به درمان، معمولاً به داروهاي موضعي از خانواده ضد التهاب غيراستروييدي (NSAID) يا كورتون موضعي پاسخ درماني ميدهد و به درمان سيستميك نياز ندارد. در مقابل، اسكلريت معمولاً عارضه اي مزمن با دردي شديدتر و با عوارضي جدي ترميباشد كه چشم بصورت عمقيتر در ناحيه صلبيه درگيرالتهاب مي شود و در معاينه پرخوني شديد لايه عمقي و ته رنگ بنفش ارغواني در سفيدي چشم رؤيت ميشود. اين التهاب ميتواند به صورت پخش و منتشر باشد و يا به صورت يك ندول و برجستگي باشد. اين عارضه اغلب با عوارض چشمي مرتبط از جمله يوويت و التهاب اتاق قدامي چشم همراه است و در موارد شديد تر ممكن است با يووييت ناحيه عمقي چشم ، گلوكوم و آب مرواريد و يا اختلالات شبكيه همراه باشد و بينايي را به مخاطره اندازد. همچنين در درصد بيشتري از موارد با بيماري هاي سيستميك ايمني و روماتيسمي نيز همراه است كه برخي از آن ها مي توانند با درگير كردن مناطق مختلف بدن سبب درگيري وسيع و از كار افتادگي بيمار و مخاطره حيات وي شوند.